Suzanne Vega, müzik yaşamı boyunca sadece güzel ve tatlı sesiyle şarkılar söyleyen bir sanatçı olmayı hedeflemedi. Vega, güzel melodilerin, gitar tınıları ve farklı ritimlerle süslenmiş şarkılarının arasına öyküler koymayı, insanları bu yönle de etkilemeyi seçti.
1987’de çıkardığı albüm Solitude Standing’deki Luka, dikkatli dinlemediğiniz zaman sevimli bir ilişkiyi anlatan aşk şarkısı gibi gelebilir. Ama şarkının konusu maalesef çocuklara uygulanan şiddet ve taciz.
Daha ilk satırlardan itibaren, aynı apartmanda yaşayan, ailesinden şiddet gören bir çocuğun ağzından öyküsünü dinlemeye başlıyorsunuz.
My name is Luka
I live on the second floor
I live upstairs from you
Yes I think you’ve seen me before
If you hear something late at night
Some kind of trouble, some kind of fight
Just don’t ask me what it was
Just don’t ask me what it was
Just don’t ask me what it was
Çocuğa yönelik şiddet, tüm dünyada komşuların, diğer aile fertlerinin, öğretmenlerin karışmak ve dahil olmak istemedikleri bir konu… Unicef rakamlarına göre ağır şiddet ve taciz mağduru çocukların sadece yüzde 1’i sosyal yardım görevlileri tarafından korumaya alınabiliyor. Suzanne Vega’nın şarkıyı yayınladığı yıldan 35 sene geçmesine rağmen bu konu pek değişmedi. Devletler çocukların sürekli dayak yese bile ailelerinin yanında daha rahat edeceği gibi bir garip önyargıya sahipler.
I think it’s because I’m clumsy
I try not to talk too loud
Maybe it’s because I’m crazy
I try not to act too proud
They only hit until you cry
And after that you don’t ask why
You just don’t argue anymore
You just don’t argue anymore
You just don’t argue anymore
Vega’nın şarkının ilerleyen satırlarında anlattığı gibi, annelerini, babalarını ve diğer aile fertlerini koşulsuz seven çocukların büyük bölümü suçu kendilerinde buluyor ve travmalar uzun süre tedavi olmayacak şekilde derinleşiyor. Vega, şarkıyı kendi evinin önünde oynayan ve diğer çocuklardan farklı görünen Luka isimli bir çocuktan esinlenerek yazmış. Gerçek Luka’nın şiddet görüp görmediğini Vega da dahil kimse bilmiyor.
Yes I think I’m okay
I walked into the door again
If you ask that’s what I’ll say
And it’s not your business anyway
I guess I’d like to be alone
With nothing broken, nothing thrown
Just don’t ask me how I am
Just don’t ask me how I am
Just don’t ask me how I am
Yaşanan dayak olaylarının çok büyük bölümünün üstü kapatılıyor. Son bölümde Vega “Zaten sizin probleminiz, işiniz değil” diyerek toplumların duruma nasıl baktığını da özetliyor. Michael Patterson ve Candice Reckinge’in çektiği klipte Luka’yı görüyoruz ancak başına ne geldiğini, neler çektiğini görmüyoruz. Vega ve yönetmenler nasıl ilgilenmediğimizi, kafamızı çevirdiğimizi şarkı ve kliple anlatmışlar.
Bir de ilginç not; klipte Luka’yı oynayan çocuk Jason Cerbone’yi yıllar sonra The Sopranos’ta Jackie Aprile Jr. karakteriyle izledik.
