Crazy Clown Time: David Lynch’ten Kendi Şahsına Münhasır Bir Albüm

haber

“Crazy Clown Time”, David Lynch’in ne ilk ne de son müzik çalışması… 2011 yılının sonlarına doğru yayınladığı albüm ile yine müzisyen yönünü ön plana çıkarmayı başaran Lynch, daha albüm yayınlanmadan zaten konuşulmaya başlandı. Albümden önce, müzik dünyasında pek sevilen karakterlerden biri olan Danger Mouse ile Sparklehouse’un yayınladıkları Dark Night of The Soul albümünde bir şarkıya eşlik eden Lynch, tam da albümün adına yakışan bir konuk olduğunu ispat etmişti. Albüme adını veren şarkıda Lynch’e yer veren ikili, gerçekten inanılmaz ve bir o kadar da karamsar bir şarkıya imza attılar.

14 şarkıdan oluşan “Crazy Clown Time” albümünün açılış şarkısı olan Pink’s Dream’de tanıdık bir isimle karşılaşıyoruz: Karen O (Kendisi “Yeah Yeah Yeah’s”in vokalidir). Neredeyse hiçbiri dinlerken sizi rahatsız etmeyen özel ses efektleri albümün tümüne hakim olmuş. Bu durum albüme havasını katan şey… Lynch’in zaman zaman vokalleriyle kesik kesik eşlik ettiği şarkılar karamsar ve kendilerine has havalarını yaratmayı başarmışlar.

Albümün çıkış şarkısı olan “Good Day Today” için bir video yarışması düzenleyen Lynch’in bu girişimine tam 450 kişi katıldı ve aralarından 22 yaşındaki Fransız Arnold de Parscau yönetimindeki video, şarkının “resmi” videosu olarak seçildi. İtiraf etmeliyim ki gerçekten nefesimi tutarak izledim videoyu. Pop ve elektronik öğelerin baskın olduğu şarkı, birçok gruba taş çıkartacak güzellikte… Albüme ismini veren “Crazy Clown Time”, Lynch’in etkileyici vokallerinin yanı sıra diğer dış vokallerin katkısıyla “şahsına münasır” bir şarkı olmuş diyebiliriz. Akustik enstrümanların daha çok hissedildiği şarkıda, biraz da David Lynch filmlerini anımsatan bir hava hakim.

Albümdeki diğer şarkılara şöyle bir bakacak olursak genelinde bir “talk-box” kullanımının hakim olduğunu görebilirsiniz. David Lynch’in sesi her şarkıda ayrı bir şekilde çıktığı için her bir şarkı birbirinden bağımsız hale gelmiş ama albümün bütünlüğü kesinlikle bozulmuyor. “So Glad”, “Speed Radster”, “I Know” gibi şarkılarda daha depresif bir vokal hakimken; “Strange and Unproductive Thinking”, “She Rise Up” ismini taşıyan şarkılarda robotik vokallere rastlayabilirsiniz. Albümün ortalarına geldiğinizde karşılaştığınız “The Night Bell With Lightining” enstrümantal olması itibariyle dinleyeni enfes bir şekilde bağlıyor albüme.
David Lynch’in sinema dünyasındaki karakteriyle karşılaştırmaya girmeden “objektif” bir şekilde eğer dinleme fırsatına nail olursanız, aslında kendisinin müzik dünyasında da kendine has bir karakteri olduğunu anlayabilirsiniz. Bence bu sene yaptığı en iyi hareketlerden biri bu albümü yayınlamak olmuş ve uzun zaman da konuşulacağa benziyor. David amcamızın eline sağlık!

David Lynch – Good Day Today

Albümün hazırlık videosu

Tagged